ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΑΘΗΝΑ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ
ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 41 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ. 2103808079
FAX 2103828958
Κινητό 6977650982
ΠΡΟΣ Το Δ.Σ. του Συνεταιρισμού ¨Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία¨
Η γνώμη μου πάνω στα ζητήματα που τίθενται στο επισυναπτόμενο από 24-9-2015 ερωτηματολόγιο είναι η εξής : Με την αριθ. Πρωτ. 129182/4530/27-8-2015 ο αναπληρωτής Υπουργός περιβάλλοντος έκανε αποδεκτή την υπ’ αριθμόν 32/7/17- 101984 γνωμοδότηση του Αναθεωρητικού Συμβουλίου ιδιοκτησίας δασών. Με την τελευταία αναγνωρίζεται ότι η έκταση του Συνεταιρισμού Δ.Ι.Π. είναι δημόσια δασική έκταση γιατί δήθεν ο Συνεταιρισμός δεν απέδειξε συγκεκριμένες πράξεις νομής καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της 30ετίας 1885-1915. Βεβαίως, η απόφαση του Συμβουλίου αυτού που θεωρεί ότι οι πράξεις νομής θα έπρεπε να αποκτηθούν στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 1885-1915 δεν είναι νόμιμη. Απλώς , αυτό το χρονικό σημείο είναι και το τελευταίο χρονικό όριο. Δεν αποκλείεται όμως η έναντι του ελληνικού Δημοσίου 30ετής χρησικτησία να έχει αποκτηθεί και παλαιότερα. Οι γνωμοδοτήσεις των Συμβουλίων ιδιοκτησίας δασών είναι κατ’ αρχήν υποχρεωτικές για τον Υπουργό (Γεωργίας παλαιότερα, περιβάλλοντος σήμερα), ειδικώς δε όταν απορρίπτεται αίτηση ιδιώτη για αναγνώριση των δικαιωμάτων. Κατά συνέπεια θα μπορούσε κάποιος, κατ’ αρχήν πάλι, να υποστηρίξει, ότι ο Υπουργός περιβάλλοντος που εξέδωκε την παραπάνω απόφαση ήταν υποχρεωμένος να εκδώσει την απόφαση Αποδοχής της γνωμοδότησης. Ανέφερα την φράση ¨κατ’ αρχήν¨ για να επισημάνω ότι η Υπουργική απόφαση με το ισχύον νομικό καθεστώς εκδόθηκε κατά παράβαση νεώτερων, του χρόνου εκδόσεως της γνωμοδοτήσεως του Α.Σ.Ι.Δ. διατάξεων και κατά συνέπεια, παρανόμως και καθ’ υπέρβαση εξουσίας εκδόθηκε. Πράγματι, με νεότερες και ισχύουσες διατάξεις, εφόσον η έκταση της Ιπποκρατείου Πολιτείας καταλαμβάνεται από έγκυρο σχέδιο πόλεως, δεν υπάγεται στις διατάξεις του Δασικού κώδικα. Ατυχώς η ανωτέρω Υπουργική απόφαση ως αναγόμενη στη διαχείριση της περιουσίας του Δημοσίου δεν προσβάλλεται ευθέως στα Δικαστήρια, Διοικητικά ή πολιτικά αλλά μόνο επ’ ευκαιρία Δίκης για την αναγνώριση της ιδιοκτησίας. Παράγει όμως , έστω και μη νόμιμη, δυσμενείς συνέπειες σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων. Πρώτον, με την Υπουργική απόφαση, επέρχονται τα αποτελέσματα της Διοικητικής αναγνώρισης των ¨δικαιωμάτων¨ του Δημοσίου, κατά τρόπο πανηγυρικό και υποχρεώνεται η Δασική υπηρεσία να εφαρμόσει τις διατάξεις του δασικού κώδικα. Δηλαδή η έκταση θα διαχειρίζεται και θα προστατεύεται ως Δημόσια Δασική έκταση. Οι δασικές υπηρεσίες είναι προφανές ότι θα εφαρμόσουν την Υπουργική απόφαση που θεωρητικά τουλάχιστον σημαίνει (ενδεικτικά αναφέρω ) : πρωτόκολλα Διοικητικής αποβολής και αποζημίωσης, πράξεις επιβολής προστίμου (ισόποσου τουλάχιστον με την αντικειμενική αξία του ακινήτου), εμπόδια στην πολεοδομία αν γίνει γνωστή σ’ αυτή μιας και για την έκδοση της άδειας οικοδομής εξετάζεται και η ιδιοκτησία, άσκηση δικαιωμάτων του Δημοσίου στο κτηματολόγιο είτε κατά το στάδιο κτηματογράφησης είτε μετά την ανάρτηση των δικαιωμάτων με ένσταση. Ενέργειες του Συνεταιρισμού και ιδιωτών. Ευχής έργο θα ήταν ο Υπουργός (αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος) να ανακαλέσει την εσφαλμένη απόφασή του. Δεν είναι αδύνατο, αλλά δεν το θεωρώ πιθανό γιατί ο Υπουργός θα έχει να αντιμετωπίσει την οργή των υπηρεσιών του, φιλοδασικών οργανώσεων και άλλων προσώπων που προφανώς πληροφόρησαν του Υπουργό για την δήθεν υποχρέωσή του να εκδώσει την μη νόμιμη απόφασή του. Διότι δεν μπορώ να φαντασθώ ότι ο Υπουργός άρχισε να μελετά τις χιλιάδες των φακέλων που υπάρχουν στο πρώην Υπουργείο Γεωργίας και ανακάλυψε την ¨παράλειψη¨ των προκατόχων του. Πάντως δεν θα ήταν περιττή μια προσπάθεια, διότι πράγματι υπάρχει νομική υποχρέωση του Υπουργού να ανακαλέσει την απόφασή του και να καταστήσει ανενεργή (εντελώς νόμιμα) την απόφαση του Α.Σ.Ι.Δ. Η Δικαστική οδός. Κάθε ιδιοκτήτης χωριστά, και ο Συνεταιρισμός για τις ιδιοκτησίες που παραμένουν στην κυριότητά του, ασκεί αναγνωριστική αγωγή κατά του Δημοσίου με λεπτομερή αναφορά των τίτλων ιδιοκτησίας των προκατόχων του από το έτος 1830 και τις πράξεις νομής έναντι του Δημοσίου ώστε να καλύπτεται χρόνος 30 ετών μέχρι το 1915. Προηγείται η κατά τον ν. 1539/38 υποχρεωτική διαδικασία της κοινοποίησης αίτησης (με δικαστικό επιμελητή) προς το Δημόσιο με τα ακριβή στοιχεία του ακινήτου και των τίτλων ιδιοκτησίας (όπως προαναφέρθηκαν) για την εξώδικη λύση της διαφοράς. Μόνο μετά την πάροδο έξι (6) μηνών μπορεί ν’ ασκηθεί η αγωγή. Οι τίτλοι αυτοί ιδιοκτησίας και πράξεις νομής πρέπει ν’ αναζητηθούν σε Δημόσια έγγραφα, από τα υποθηκοφυλακεία (ενδεχομένως και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, πλέον του υποθηκοφυλακείου Μαραθώνος που ιδρύθηκε το 1856) στα γενικά αρχεία του κράτους, στα αρχεία παλαιών Συμβολαιογράφων κλπ. Αυτή η διαδικασία, όπως γίνεται αντιληπτό, απαιτεί εμπειρία, πολύ χρόνο και φυσικά δαπάνες. Σ’ αυτή την διαδικασία της έρευνας μπορούν να βοηθήσουν οι μαζικοί φορείς όπως π.χ. ο Συνεταιρισμός ή οι σύλλογοι της περιοχής είτε με προσωπική εργασία έμπειρων στελεχών τους ή με συμμετοχή στις δαπάνες. Οι αγωγές είναι ατομικές για τον καθένα, αφού δεν πρόκειται περί συνιδιοκτησίας αλλά περί προσωπικών δικαιωμάτων κυριότητας επί συγκεκριμένων οικοπέδων. Ο Συνεταιρισμός π.χ. ή οι ιδιοκτήτες περισσοτέρων οικοπέδων μπορούν στην ίδια αγωγή να περιλάβουν περισσότερα του ενός οικόπεδα (όχι πολλά πάντως διότι απαιτείται πλήρης περιγραφή του καθενός και στις πολλές περιγραφές ενεδρεύει ο κίνδυνος της αοριστίας). Δηλαδή, για να ξεκαθαρίσω, δικαίωμα αγωγής έχει μόνο ο ιδιοκτήτης. Ο οικοπεδούχος μόνο έχει έννομο συμφέρον και δικαίωμα να ασκήσει αγωγή για το οικόπεδο του. Ο Συνεταιρισμός έχει δικαίωμα και έννομο συμφέρον να ασκήσει αγωγές για τα αδιάθετα οικόπεδά του, ο Σύλλογος οικιστών (Σ.Ο.Ι.Π.) δεν έχει τέτοιο δικαίωμα εκτός αν ως Σύλλογος διαθέτει οικόπεδο, όχι όμως για λογαριασμό των μελών του. Δεν επιτρέπεται κατά την ελληνική νομοθεσία η άσκηση αγωγής μέσω τρίτου προσώπου. Χρόνος άσκησης αγωγής Η αγωγή, εφόσον επισήμως προβάλλονται (διά της Υπ. Αποφάσεως) από το Δημόσιο δικαιώματα ιδιοκτησίας, μπορεί να ασκηθεί και σήμερα (αφού προηγηθεί η διαδικασία της κοινοποίησης προς το Δημόσιο που ανέφερα πιο πάνω) και οποτεδήποτε. Μια λεπτομέρεια, έναντι του Δημοσίου δεν υπάρχει χρησικτησία εάν αυτή δεν έχει συμπληρωθεί μέχρι το έτος 1915. Επομένως όσο και αν παραμένει κανείς στο ακίνητο δεν αποκτά κανένα δικαίωμα και απαραίτητα πρέπει οι εκκρεμότητες να τελειώνουν. Υπάρχει η δυνατότητα να προταθούν τα δικαιώματα του κάθε ιδιοκτήτη και στην διαδικασία των ενστάσεων του κτηματολογίου μετά την ανάρτηση (σε μερικά χρόνια) οπότε αν δικαιωθούν οι ιδιοκτήτες, τότε τις αγωγές θα τις ασκήσει το Δημόσιο. Ο χρόνος πέρατος των δικαστικών αγωγών κάτω από τις σημερινές συνθήκες (και μέχρι τον Άρειο Πάγο) εκτιμώ ότι δεν θα έλθει σε λιγότερο από 10 χρόνια. Εκτιμώ επίσης ότι εκείνοι που θα καταφύγουν στα Δικαστήρια και εφόσον ολοκληρωθεί η διαδικασία συγκέντρωσης των στοιχείων στο τέλος θα δικαιωθούν. Απλώς, θ’ αντιμετωπίσουν την ψυχική και οικονομική επιβάρυνση. Υπάρχει και δεύτερη γραμμή αμύνης. Αλλά στην ώρα της. Μεταβιβάσεις. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, εφόσον πρόκειται περί περιοχής εντός σχεδίου, δεν ζητούνται πιστοποιητικά του Δασαρχείου. Εκτός αν υπάρξει κάποια εμπλοκή από την δασική υπηρεσία. Η μεταβίβαση των ακινήτων δεν απαγορεύεται ούτε και κατά το διάστημα που οι υποθέσεις είναι εκκρεμείς στα Δικαστήρια ή και στο κτηματολόγιο. Ειδικά για τις γονικές παροχές, δωρεές κλπ δεν υφίσταται πρόβλημα γιατί γίνονται χωρίς τίμημα. Ούτε οι πωλήσεις απαγορεύονται, πλην όμως υπάρχουν άλλα προβλήματα. Σε μια μεταβίβαση π.χ. λόγω πώλησης, ο αγοραστής αποκτά όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πωλητή. Στην τελευταία περίπτωση όμως εκτός του ύψους του τιμήματος, που αναγκαίως ο αγοραστής θα το προσφέρει μειωμένο λόγω νομικού ελαττώματος της προβολής των ¨δικαιωμάτων¨ του Δημοσίου, θα είναι υποχρεωμένος να προβεί αυτός στην άσκηση της αγωγής. Αν όμως δεν διεξαχθεί π.χ. σωστά η Δίκη και χάσει τη Δίκη από το Δημόσιο, θα έχει πλέον αξίωση από τον πωλητή να τον αποζημιώσει και για το τίμημα και τις τυχόν άλλες δαπάνες. Δεν κάνω προβλέψεις. Τους πιθανούς κινδύνους επισημαίνω. Πολιτική Λύση: όπως προανέφερα είναι η ανάκληση της Υπουργικής απόφασης. Σ’ ότι αφορά τα ερωτήματα σας σχετικά με ενέργειες του Δήμου Ωρωπού δεν επιθυμώ ν’ απαντήσω. Γιατί; Γιατί ούτε ερώτημα του Δήμου έχω και κατά συνέπεια ούτε εντολέα. Και απ’ ότι έχω διαπιστώσει μέχρι σήμερα η διάθεση των δημοτικών αρχών απέναντί μου δεν είναι ευνοϊκή.
Ο γνωμοδοτών Δικηγόρος
Θωμόπουλος Πολυχρόνης
ΑΘΗΝΑ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ
ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 41 ΑΘΗΝΑ
ΤΗΛ. 2103808079
FAX 2103828958
Κινητό 6977650982
ΠΡΟΣ Το Δ.Σ. του Συνεταιρισμού ¨Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία¨
Η γνώμη μου πάνω στα ζητήματα που τίθενται στο επισυναπτόμενο από 24-9-2015 ερωτηματολόγιο είναι η εξής : Με την αριθ. Πρωτ. 129182/4530/27-8-2015 ο αναπληρωτής Υπουργός περιβάλλοντος έκανε αποδεκτή την υπ’ αριθμόν 32/7/17- 101984 γνωμοδότηση του Αναθεωρητικού Συμβουλίου ιδιοκτησίας δασών. Με την τελευταία αναγνωρίζεται ότι η έκταση του Συνεταιρισμού Δ.Ι.Π. είναι δημόσια δασική έκταση γιατί δήθεν ο Συνεταιρισμός δεν απέδειξε συγκεκριμένες πράξεις νομής καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της 30ετίας 1885-1915. Βεβαίως, η απόφαση του Συμβουλίου αυτού που θεωρεί ότι οι πράξεις νομής θα έπρεπε να αποκτηθούν στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 1885-1915 δεν είναι νόμιμη. Απλώς , αυτό το χρονικό σημείο είναι και το τελευταίο χρονικό όριο. Δεν αποκλείεται όμως η έναντι του ελληνικού Δημοσίου 30ετής χρησικτησία να έχει αποκτηθεί και παλαιότερα. Οι γνωμοδοτήσεις των Συμβουλίων ιδιοκτησίας δασών είναι κατ’ αρχήν υποχρεωτικές για τον Υπουργό (Γεωργίας παλαιότερα, περιβάλλοντος σήμερα), ειδικώς δε όταν απορρίπτεται αίτηση ιδιώτη για αναγνώριση των δικαιωμάτων. Κατά συνέπεια θα μπορούσε κάποιος, κατ’ αρχήν πάλι, να υποστηρίξει, ότι ο Υπουργός περιβάλλοντος που εξέδωκε την παραπάνω απόφαση ήταν υποχρεωμένος να εκδώσει την απόφαση Αποδοχής της γνωμοδότησης. Ανέφερα την φράση ¨κατ’ αρχήν¨ για να επισημάνω ότι η Υπουργική απόφαση με το ισχύον νομικό καθεστώς εκδόθηκε κατά παράβαση νεώτερων, του χρόνου εκδόσεως της γνωμοδοτήσεως του Α.Σ.Ι.Δ. διατάξεων και κατά συνέπεια, παρανόμως και καθ’ υπέρβαση εξουσίας εκδόθηκε. Πράγματι, με νεότερες και ισχύουσες διατάξεις, εφόσον η έκταση της Ιπποκρατείου Πολιτείας καταλαμβάνεται από έγκυρο σχέδιο πόλεως, δεν υπάγεται στις διατάξεις του Δασικού κώδικα. Ατυχώς η ανωτέρω Υπουργική απόφαση ως αναγόμενη στη διαχείριση της περιουσίας του Δημοσίου δεν προσβάλλεται ευθέως στα Δικαστήρια, Διοικητικά ή πολιτικά αλλά μόνο επ’ ευκαιρία Δίκης για την αναγνώριση της ιδιοκτησίας. Παράγει όμως , έστω και μη νόμιμη, δυσμενείς συνέπειες σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων. Πρώτον, με την Υπουργική απόφαση, επέρχονται τα αποτελέσματα της Διοικητικής αναγνώρισης των ¨δικαιωμάτων¨ του Δημοσίου, κατά τρόπο πανηγυρικό και υποχρεώνεται η Δασική υπηρεσία να εφαρμόσει τις διατάξεις του δασικού κώδικα. Δηλαδή η έκταση θα διαχειρίζεται και θα προστατεύεται ως Δημόσια Δασική έκταση. Οι δασικές υπηρεσίες είναι προφανές ότι θα εφαρμόσουν την Υπουργική απόφαση που θεωρητικά τουλάχιστον σημαίνει (ενδεικτικά αναφέρω ) : πρωτόκολλα Διοικητικής αποβολής και αποζημίωσης, πράξεις επιβολής προστίμου (ισόποσου τουλάχιστον με την αντικειμενική αξία του ακινήτου), εμπόδια στην πολεοδομία αν γίνει γνωστή σ’ αυτή μιας και για την έκδοση της άδειας οικοδομής εξετάζεται και η ιδιοκτησία, άσκηση δικαιωμάτων του Δημοσίου στο κτηματολόγιο είτε κατά το στάδιο κτηματογράφησης είτε μετά την ανάρτηση των δικαιωμάτων με ένσταση. Ενέργειες του Συνεταιρισμού και ιδιωτών. Ευχής έργο θα ήταν ο Υπουργός (αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος) να ανακαλέσει την εσφαλμένη απόφασή του. Δεν είναι αδύνατο, αλλά δεν το θεωρώ πιθανό γιατί ο Υπουργός θα έχει να αντιμετωπίσει την οργή των υπηρεσιών του, φιλοδασικών οργανώσεων και άλλων προσώπων που προφανώς πληροφόρησαν του Υπουργό για την δήθεν υποχρέωσή του να εκδώσει την μη νόμιμη απόφασή του. Διότι δεν μπορώ να φαντασθώ ότι ο Υπουργός άρχισε να μελετά τις χιλιάδες των φακέλων που υπάρχουν στο πρώην Υπουργείο Γεωργίας και ανακάλυψε την ¨παράλειψη¨ των προκατόχων του. Πάντως δεν θα ήταν περιττή μια προσπάθεια, διότι πράγματι υπάρχει νομική υποχρέωση του Υπουργού να ανακαλέσει την απόφασή του και να καταστήσει ανενεργή (εντελώς νόμιμα) την απόφαση του Α.Σ.Ι.Δ. Η Δικαστική οδός. Κάθε ιδιοκτήτης χωριστά, και ο Συνεταιρισμός για τις ιδιοκτησίες που παραμένουν στην κυριότητά του, ασκεί αναγνωριστική αγωγή κατά του Δημοσίου με λεπτομερή αναφορά των τίτλων ιδιοκτησίας των προκατόχων του από το έτος 1830 και τις πράξεις νομής έναντι του Δημοσίου ώστε να καλύπτεται χρόνος 30 ετών μέχρι το 1915. Προηγείται η κατά τον ν. 1539/38 υποχρεωτική διαδικασία της κοινοποίησης αίτησης (με δικαστικό επιμελητή) προς το Δημόσιο με τα ακριβή στοιχεία του ακινήτου και των τίτλων ιδιοκτησίας (όπως προαναφέρθηκαν) για την εξώδικη λύση της διαφοράς. Μόνο μετά την πάροδο έξι (6) μηνών μπορεί ν’ ασκηθεί η αγωγή. Οι τίτλοι αυτοί ιδιοκτησίας και πράξεις νομής πρέπει ν’ αναζητηθούν σε Δημόσια έγγραφα, από τα υποθηκοφυλακεία (ενδεχομένως και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, πλέον του υποθηκοφυλακείου Μαραθώνος που ιδρύθηκε το 1856) στα γενικά αρχεία του κράτους, στα αρχεία παλαιών Συμβολαιογράφων κλπ. Αυτή η διαδικασία, όπως γίνεται αντιληπτό, απαιτεί εμπειρία, πολύ χρόνο και φυσικά δαπάνες. Σ’ αυτή την διαδικασία της έρευνας μπορούν να βοηθήσουν οι μαζικοί φορείς όπως π.χ. ο Συνεταιρισμός ή οι σύλλογοι της περιοχής είτε με προσωπική εργασία έμπειρων στελεχών τους ή με συμμετοχή στις δαπάνες. Οι αγωγές είναι ατομικές για τον καθένα, αφού δεν πρόκειται περί συνιδιοκτησίας αλλά περί προσωπικών δικαιωμάτων κυριότητας επί συγκεκριμένων οικοπέδων. Ο Συνεταιρισμός π.χ. ή οι ιδιοκτήτες περισσοτέρων οικοπέδων μπορούν στην ίδια αγωγή να περιλάβουν περισσότερα του ενός οικόπεδα (όχι πολλά πάντως διότι απαιτείται πλήρης περιγραφή του καθενός και στις πολλές περιγραφές ενεδρεύει ο κίνδυνος της αοριστίας). Δηλαδή, για να ξεκαθαρίσω, δικαίωμα αγωγής έχει μόνο ο ιδιοκτήτης. Ο οικοπεδούχος μόνο έχει έννομο συμφέρον και δικαίωμα να ασκήσει αγωγή για το οικόπεδο του. Ο Συνεταιρισμός έχει δικαίωμα και έννομο συμφέρον να ασκήσει αγωγές για τα αδιάθετα οικόπεδά του, ο Σύλλογος οικιστών (Σ.Ο.Ι.Π.) δεν έχει τέτοιο δικαίωμα εκτός αν ως Σύλλογος διαθέτει οικόπεδο, όχι όμως για λογαριασμό των μελών του. Δεν επιτρέπεται κατά την ελληνική νομοθεσία η άσκηση αγωγής μέσω τρίτου προσώπου. Χρόνος άσκησης αγωγής Η αγωγή, εφόσον επισήμως προβάλλονται (διά της Υπ. Αποφάσεως) από το Δημόσιο δικαιώματα ιδιοκτησίας, μπορεί να ασκηθεί και σήμερα (αφού προηγηθεί η διαδικασία της κοινοποίησης προς το Δημόσιο που ανέφερα πιο πάνω) και οποτεδήποτε. Μια λεπτομέρεια, έναντι του Δημοσίου δεν υπάρχει χρησικτησία εάν αυτή δεν έχει συμπληρωθεί μέχρι το έτος 1915. Επομένως όσο και αν παραμένει κανείς στο ακίνητο δεν αποκτά κανένα δικαίωμα και απαραίτητα πρέπει οι εκκρεμότητες να τελειώνουν. Υπάρχει η δυνατότητα να προταθούν τα δικαιώματα του κάθε ιδιοκτήτη και στην διαδικασία των ενστάσεων του κτηματολογίου μετά την ανάρτηση (σε μερικά χρόνια) οπότε αν δικαιωθούν οι ιδιοκτήτες, τότε τις αγωγές θα τις ασκήσει το Δημόσιο. Ο χρόνος πέρατος των δικαστικών αγωγών κάτω από τις σημερινές συνθήκες (και μέχρι τον Άρειο Πάγο) εκτιμώ ότι δεν θα έλθει σε λιγότερο από 10 χρόνια. Εκτιμώ επίσης ότι εκείνοι που θα καταφύγουν στα Δικαστήρια και εφόσον ολοκληρωθεί η διαδικασία συγκέντρωσης των στοιχείων στο τέλος θα δικαιωθούν. Απλώς, θ’ αντιμετωπίσουν την ψυχική και οικονομική επιβάρυνση. Υπάρχει και δεύτερη γραμμή αμύνης. Αλλά στην ώρα της. Μεταβιβάσεις. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, εφόσον πρόκειται περί περιοχής εντός σχεδίου, δεν ζητούνται πιστοποιητικά του Δασαρχείου. Εκτός αν υπάρξει κάποια εμπλοκή από την δασική υπηρεσία. Η μεταβίβαση των ακινήτων δεν απαγορεύεται ούτε και κατά το διάστημα που οι υποθέσεις είναι εκκρεμείς στα Δικαστήρια ή και στο κτηματολόγιο. Ειδικά για τις γονικές παροχές, δωρεές κλπ δεν υφίσταται πρόβλημα γιατί γίνονται χωρίς τίμημα. Ούτε οι πωλήσεις απαγορεύονται, πλην όμως υπάρχουν άλλα προβλήματα. Σε μια μεταβίβαση π.χ. λόγω πώλησης, ο αγοραστής αποκτά όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πωλητή. Στην τελευταία περίπτωση όμως εκτός του ύψους του τιμήματος, που αναγκαίως ο αγοραστής θα το προσφέρει μειωμένο λόγω νομικού ελαττώματος της προβολής των ¨δικαιωμάτων¨ του Δημοσίου, θα είναι υποχρεωμένος να προβεί αυτός στην άσκηση της αγωγής. Αν όμως δεν διεξαχθεί π.χ. σωστά η Δίκη και χάσει τη Δίκη από το Δημόσιο, θα έχει πλέον αξίωση από τον πωλητή να τον αποζημιώσει και για το τίμημα και τις τυχόν άλλες δαπάνες. Δεν κάνω προβλέψεις. Τους πιθανούς κινδύνους επισημαίνω. Πολιτική Λύση: όπως προανέφερα είναι η ανάκληση της Υπουργικής απόφασης. Σ’ ότι αφορά τα ερωτήματα σας σχετικά με ενέργειες του Δήμου Ωρωπού δεν επιθυμώ ν’ απαντήσω. Γιατί; Γιατί ούτε ερώτημα του Δήμου έχω και κατά συνέπεια ούτε εντολέα. Και απ’ ότι έχω διαπιστώσει μέχρι σήμερα η διάθεση των δημοτικών αρχών απέναντί μου δεν είναι ευνοϊκή.
Ο γνωμοδοτών Δικηγόρος
Θωμόπουλος Πολυχρόνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου