Κυδωνόπιτα με σιμιγδάλι

Μπορεί η δική μου κυδωνιά και ρο(γ)διά να μη δίνουν ακόμη καρπούς, αλλά ας είναι καλά οι φίλοι κι οι γείτονες, δεν μου λείπουν. 

Σπάνια αγοράζω ρόδια και κυδώνια. 

Κάθε χρόνο όλο και κάποιος θα βρεθεί να μου φέρει. Μετά από το γλυκό και τη μαρμελάδα που είναι εκ των ων ου άνευ του Οκτώβρη, σειρά έχει μια καινούρια κυδωνόπιτα που απέσπασε άριστες κριτικές και θα επαναληφθεί προσεχώς. 

Πολλές φορές οι αυτοσχεδιασμοί δίνουν αποτελέσματα που αξίζουν να επαναληφθούν γι αυτό και κατέγραψα τη συνταγή. 

Το ίδιο είχα κάνει και με την περυσινή κυδωνόπιτα που μας άρεσε πολύ και την έφτιαξα αρκετές φορές όσο υπήρχαν κυδώνια. 

Η φετινή είναι ένα σιμιγδαλένιο γλυκό τύπου σάμαλι που επίσης θα καθιερώσω γιατί έγινε ιδιαίτερα αφράτο  και ελαφρύ. Ο πολτός  του κυδωνιού που χρησιμοποίησα του έδωσε φίνο άρωμα και απαλή γεύση, ενώ δεν είναι τόσο γλυκό που να σε λιγώνει όπως πολλά σιροπιαστά γλυκά.  

Έχω δει αρκετές συνταγές όπου φρούτα συνδυάζονται με σιμιγδάλι κι έτσι σκέφτηκα «γιατί όχι και το κυδώνι»;  Κι αφού είχα πολλά, το θεώρησα ευκαιρία να χρησιμοποιήσω μερικά για πειράματα με όποιο αποτέλεσμα. 

Υλικά:

Για τα κυδώνια:

2-3 κυδώνια (ανάλογα το μέγεθος) ώστε να πάρουμε 400 περίπου γραμμάρια καθαρή σάρκα

1 κούπα ζάχαρη

1 κούπα νερό

1 ξυλάκι κανέλας

2 κουταλιές βούτυρο

Για το μείγμα της πίτας:

½ κούπα ελαιόλαδο

2 μεγάλα αυγά

Μισό γιαούρτι  και συμπληρώνουμε με γάλα ώστε να έχουμε μια κούπα

2 κούπες σιμιγδάλι  (1,5 κούπα ψιλό και 0,5 κούπα χονδρό)

2 σωληνάκια βανίλιας

1 φακελάκι μπέικιν (3  γεμάτα κουταλάκια)

Για την επιφάνεια:

2 κουταλιές γάλα

2-3 κουταλιές αμύγδαλα φιλέ (προαιρετικά)

Για το σιρόπι:

2,5 κούπες ζάχαρη

2,5 κούπες νερό

Φλούδα και χυμό μισού λεμονιού (εννοείται ακέρωτου)

1 ξυλάκι κανέλας

Επί το έργον:

Βάζουμε τη σάρκα των κυδωνιών με τη ζάχαρη , το νερό και την κανέλα να βράσουν. Μετράμε 12-15 λεπτά από τη στιγμή που αρχίζει ο βρασμός και αποσύρουμε. Τα κυδώνια πρέπει να έχουν μαλακώσει πολύ. Βάζουμε  το βούτυρο σε κομματάκια και ανακατεύουμε να λιώσει. 

Αλέθουμε το μείγμα με multi ή  και αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά.

Αναμειγνύουμε τα σιμιγδάλια με το μπέικιν.

Αδειάζουμε στην δοσομετρική κούπα  μισό κυπελάκι γιαούρτι και συμπληρώνουμε με γάλα ώστε να έχουμε μια κούπα γάλα-γιαούρτι. Το αδειάζουμε σε μπολ ανάμειξης  και προσθέτουμε το ελαιόλαδο, τα αυγά και τις βανίλιες. Ανακατεύουμε με μίξερ χεριού ή με  μια σπάτουλα.  Μετράμε τον πολτό των κυδωνιών ( πρέπει να έχουμε 2 κούπες) και τον προσθέτουμε στο μείγμα. 

Προσθέτουμε και το μείγμα των σιμιγδαλιών και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα.  Αδειάζουμε σε καλολαδωμένο πυρέξ.  Πρέπει να έχει ύψος 2 δάκτυλα πάνω κάτω. 

Αφήνουμε να ξεκουραστεί 2 ώρες τουλάχιστον. Βρέχουμε την επιφάνεια με 2 κουταλιές γάλα και στρώνουμε με σπάτουλα ή με το πίσω μέρος ενός κουταλιού να γίνει σχεδόν λεία . 

Πασπαλίζουμε με το αμύγδαλο. Ανάβουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς και όταν θερμανθεί ψήνουμε το γλυκό μας. Χρειάζονται 55-60 λεπτά. 

Δέκα λεπτά πριν το βγάλουμε από το φούρνο βάζουμε τα υλικά του σιροπιού σε κατσαρόλα και τα βράζουμε για 5 λεπτά (ο χρόνος από την στιγμή που θα κοχλάσει) . 

Βγάζουμε από το φούρνο την κυδωνόπιτα και  σιροπιάζουμε με το καυτό σιρόπι. Καυτό γλυκό-καυτό σιρόπι. Περιχύνουμε κατ΄αρχήν με το μισό και όταν απορροφηθεί  περιχύνουμε με το υπόλοιπο.  

Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει και να πιει όλο το σιρόπι και σερβίρουμε σε ρομβοειδή ή τετράγωνα κομμάτια.

Παρατηρήσεις:

1)Το σιμιγδάλι  μπορεί να είναι και μόνο ψιλό αλλά νομίζω ότι το χονδρό βελτιώνει την υφή του γλυκού.

2)Τα γλυκά με σιμιγδάλι είναι καλό να μένουν πριν τα ψήσουμε. Το σιμιγδάλι απορροφά τα υγρά , φουσκώνει και έχουμε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

3)Τα λίγα κομματάκια κυδωνιού που δεν αλέστηκαν εντελώς, μάλλον του πήγαιναν. 

Την επόμενη φορά θα φτιάξω 1,5 δόση «κομπόστα» και θα αφήσω τη μισή σε κομματάκια μέσα στο μείγμα.

4)Ο καιρός δεν είναι πια για παγωτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι σκεφτήκαμε ότι θα ταίριαξε ιδανικά μια μπάλα βανίλιας!

http://cretangastronomy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_26.html

Αφανείς ήρωες του ΄40

 

Η ζωή και το τέλος 10 άγνωστων ηρώων του πολέμου

Όταν οι σειρήνες του πολέμου ξυπνούσαν τον κόσμο, το αξέχαστο εκείνο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου, ένας άνεμος καινούργιος φυσούσε πάνω από την ελληνική επικράτεια. Ένας άνεμος που φούσκωνε και γέμιζε τις αγουροξυπνημένες καρδιές των Ελλήνων με ενθουσιασμό και περηφάνια.

Γράφει η Νίκη Παπάζογλου

Ένας άνεμος που γινόταν θύελλα αγανάκτησης και αποφασιστικότητας, βουερή φωνή περιφρόνησης για να μετατραπεί στη συνέχεια σε ένα κέφι παράδοξο, με ξέφρενες εκδηλώσεις και πανηγυρισμούς για ένα γεγονός κάθε άλλο παρά χαρμόσυνο… για την κήρυξη ενός πολέμου…

Οι χιλιάδες ήρωες που πολέμησαν τότε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, στην αντίσταση της Κατοχής και στον αγώνα για την απελευθέρωση έχουν κατά κάποιο τρόπο αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Πολλοί από τους πρωταγωνιστές των ιστοριών που χάρισαν τη ζωή τους στο ιδανικό της πατρίδας, μένουν καταδικασμένοι στη λήθη αφού οι μνήμες από την εποχή εκείνη ανασύρουν κυρίως τα ονόματα του Ιωάννη Μεταξά, του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα που κατέβασαν τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη και του Άρη Βελουχιώτη με του Ναπολέοντα Ζέρβα.
Το newsbeast.gr με αφορμή τον εορτασμό του ΟΧΙ ανασύρει μερικά άγνωστα ονόματα κάποιων ηρωικών μορφών της περιόδου εκείνης, σε μια τυχαία επιλογή αφού μονάδα μέτρησης του ηρωισμού δεν υπάρχει…

Από τους πρώτους μήνες του 1939 τα σύννεφα του πολέμου αρχίζουν να εμφανίζονται στον ευρωπαϊκό ουρανό. Το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου του 1939, η Ιταλία, με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας, καταλαμβάνει, με σαθρές αιτιολογίες, την Αλβανία, για ν' αποκαλύψει έτσι τα επεκτατικά σχέδια της στον χώρο της Χερσονήσου του Αίμου και στη Μεσόγειο. Η κατάληψη της Αλβανίας και η προώθηση ισχυρών ιταλικών δυνάμεων προς την ελληνοαλβανική μεθόριο ήταν φυσικό ν' ανησυχήσουν την ελληνική κυβέρνηση, η οποία σπεύδει να ενισχύσει με μικρές μονάδες τους τομείς ευθύνης της 8ης Μεραρχίας (Ήπειρος) και της 9ης Μεραρχίας (Δ. Μακεδονία).

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος



Ένας από τους πρώτους που αντιμετώπισε τα ιταλικά στρατεύματα, ήταν ο Χαράλαμπος Κατσιμήτρος. Το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου τον βρίσκει στρατηγό διοικητή της 8ης Μεραρχίας. Με λιγοστές δυνάμεις αντιμετώπιζε τον ιταλικό στρατό, παρόλο που η διαταγή από το αρχηγείο ήταν να εγκαταλείψει σιγά-σιγά τα εδάφη της Ηπείρου και να οπισθοχωρήσει μπροστά στις δυνάμεις του εχθρού. Η απάντησή του τότε ήταν «Κρατάω Καλπάκι». Λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα, ο Κατσιμήτρος στήνει τη γραμμή άμυνάς του, με κίνδυνο να περικυκλωθεί και να αποδεκατιστεί, δίνοντας όπλα σε βοηθητικούς, σε μάγειρες, σε όλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να κρατήσουν τους Ιταλούς μέχρι να φτάσουν τα τρένα με τους φαντάρους από την Αθήνα.

Ο Κατσιμήτρος ονομάστηκε τότε σύγχρονος Λεωνίδας. Μετά την κατάκτηση από τους Γερμανούς δέχτηκε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Τσολάκογλου ως υπουργός εργασίας και γεωργίας. Τέσσερις μήνες αργότερα όμως παραιτείται, βλέποντας την κυβέρνηση να λειτουργεί ως ανδρείκελο των Γερμανών. Μετά την απελευθέρωση η ολιγόμηνη του αυτή «παρασπονδία» τον οδηγεί στο εδώλιο αφού θεωρείται δωσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών. Καταδικάζεται σε φυλάκιση 5,5 χρόνων τα οποία δεν εκτίει. Η φήμη του αποκαθίσταται πλήρως το 1949 και του επιστρέφεται ο βαθμός και τα παράσημά του.

Για εκείνη την πρώτη επίθεση η βιογραφία του γράφει: «Καθ’ όλην την μακράν αυτού στρατιωτικήν ζωήν και τους τεσσάρας πολέμους εις ους μετέσχεν από του 1912 και εντεύθεν, τους αγώνας και τας μάχας εις ας έλαβε μέρος, ουδέποτε ευρέθη υπό δυσμενεστέρας και δυσχερεστέρας περιστάσεις εν τη εκτελέσει των καθηκόντων του».

Μαρία Δημάδη



Καταγόμενη από εύπορη οικογένεια του Αγρινίου, πατέρας της ο γιατρός και ποιητή Γιάννης Δημάδης, η Μαρία Δημάδη, ιδιαιτέρως μορφωμένη, φιλάνθρωπη και καλλιεργημένη, σπουδάζει φιλολογία στο Αμβούργο. Στην διάρκεια του πολέμου, οι γείτονές της, ο αρχιτέκτονας Κώστας Καζαντζής και ο γιατρός Δημήτριος Πανόπουλος, την μυούν, όπως γράφει ο Φ. Γελαδόπουλος στο σχετικό βιβλίο του, στο ΕΑΜ. Στην εξοχική της βίλα, στο χωριό Πλάτανος γίνεται μάλιστα και η πρώτη Συνδιάσκεψη του ΕΑΜ της περιοχής με εκείνη να είναι η πρώτη γυναίκα που οργανώνεται από την Αιτωλοακαρνανία στις γραμμές της Εθνικής Αλληλεγγύης.

Χάρη στη μόρφωση της και στην άριστη γνώση των Γερμανικών, προσλαμβάνεται ως διερμηνέας των Γερμανών στο φρουραρχείο του Αγρινίου. Εκεί παρακολουθεί τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, κρυφακούει συζητήσεις, ανοίγει βιβλία, διαβάζει απόρρητα έγγραφα και τα αποτυπώνει στο μυαλό της. Χρησιμοποιεί καινούρια καρμπόν για να έχει στα χέρια της λεπτομέρειες των κινήσεων του γερμανικού στρατού. Παράλληλα, όπως επίσης γράφει ο Φ. Γελαδόπουλος, η νέα διερμηνέας πείθει τον διοικητή του Φρουραρχείου να γίνει έρανος για τους φτωχούς της περιοχής, συγκροτούνται επιτροπές και συγκεντρώνονται 50.000 οκάδες καλαμπόκι, στάρι, λάδι.

Οι δέκα χιλιάδες μοιράζονται στους φτωχούς και οι υπόλοιπες 40.000 στέλνονται στον ΕΛΑΣ . Χωρίς να κινήσει υποψίες, με το πρόσχημα της εργασίας, παρακολουθεί τα πάντα, και μεταδίδει πληροφορίες για τις στρατιωτικές κινήσεις των κατακτητών στο Θέρμο, το Μακρυνόρος και το Καρπενήσι, όπου κατευθύνονται 50.000 Γερμανοί από Αγρίνιο και Λαμία με στόχο την κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας.

Όταν γίνεται αντιληπτή, μάλλον από κάποιον καταδότη, ανακρίνεται αλλά αρνείται τα πάντα. Έτσι το Σεπτέμβριο του 1944, λίγες μέρες πριν οι Γερμανοί εγκαταλείψουν οριστικά την πόλη, οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα, όπου εκτελείται από Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών σε ηλικία 37 ετών, έξω από το νεκροταφείο της Αγίας Τριάδος και απέναντι σχεδόν από τις εκεί φυλακές.

Μιλτιάδης Ιατρίδης



Ενώ ο ελληνοϊταλικός πόλεμος μαίνεται στα βουνά της Ηπείρου, πέντε ελληνικά υποβρύχια προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό στις θάλασσες της Μεσογείου. Ένα εξ’ αυτών το υποβρύχιο «Παπανικολής» με κυβερνήτη τον Μίλτο Ιατρίδη, έναν απείθαρχο θαλασσόλυκο. Όταν στις 22 Απριλίου περιπολεί κοντά στις ακτές της Ιταλοκρατούμενης Αλβανίας, το πλήρωμα του συλλαμβάνει ένα ιταλικό ιστιοφόρο το οποίο μεταφέρει έγγραφα του ιταλικού ναυτικού. Σε αυτά αναγράφεται η πληροφορία πως αναμένεται μεγάλη νηοπομπή στο λιμάνι του Αυλώνα στην Αλβανία, με σκοπό τον ανεφοδιασμό των ιταλικών δυνάμεων. Δύο μέρες μετά, όταν εμφανίζονται στον ορίζοντα τα ιταλικά πλοία, ο «Παπανικολής» εκτοξεύει δύο τορπίλες διαλύοντάς τα. Σε αντίποινα οι ιταλοί εκτοξεύουν 85 βόμβες βυθού με σκοπό να διαλύσουν το υποβρύχιο. Δεν το πετυχαίνει όμως καμία. Το υποβρύχιο και το πλήρωμά του βγαίνει αλώβητο από τον πόλεμο.

Μετά την απελευθέρωση ο κυβερνήτης του Ιατρίδης, υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό περνώντας από διάφορες διοικητικές θέσεις μέχρι την αποστρατεία του. Εν τέλει σκοτώνεται σε τροχαίο το 1960.
Γιώργος Δουράτσος.

Ο πόλεμος τον βρήκε στο βαθμό του ταγματάρχη και διοικητή του οχυρού Ρούπελ, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Με τους λιγοστούς άνδρες του, πρόβαλε λυσσαλέα αντίσταση στις ναζιστικές δυνάμεις που κατέβαιναν στην Ελλάδα από τη Βουλγαρία. Οι ναζί βλέποντας πως δεν μπορούν να σπάσουν τη γραμμή των οχυρών την παρακάμπτουν και καταλαμβάνουν την κοιλάδα του Αξιού από τη Γιουγκοσλαβία και τη Θεσσαλονίκη. Τα οχυρά αποκόβονται και περικυκλώνονται. Όταν οι γερμανοί κήρυκες ζητούν από τους Έλληνες υπερασπιστές να παραδοθούν ο Δουράτσος απαντά: «Τα οχυρά καταλαμβάνονται, δεν παραδίδονται».

Μόνο όταν έφτασε η επίσημη διαταγή από την Αθήνα για κατάπαυση του πυρός ο Δουράτσος πείστηκε να σταματήσει την αντίσταση. Μόλις 30 άνδρες του είχαν απομείνει όταν βγήκαν κουρελιασμένοι και μπαρουτοκαπνισμένοι από τα οχυρά. Ο Γερμανός διοικητής έβαλε τους άνδρες του να παρουσιάσουν όπλα και κάλεσε τον Δουράτσο δίπλα του να επιθεωρήσουν μαζί το άγημα. Κανείς από τους υπερασπιστές του συγκεκριμένου οχυρού δεν πιάστηκε αιχμάλωτος.

Δημήτρης Ίτσιος



Από την ίδια περιοχή των οχυρών μας έρχεται άλλη μια ιστορία ενός αφανή ήρωα. Ο λοχίας Ίτσιος υπηρετεί ως πολυβολητής στα οχυρά Μεταξά και μάχεται υπέρ βωμών και εστιών. Αποστολή των εννέα πολυβολείων είναι να καθυστερήσουν την προέλαση του εχθρού μέχρι να συμπτυχθούν οι ελληνικές δυνάμεις στα Κρούσια. Τα 8 από τα πολυβολεία καταλαμβάνονται και σιγούν. Το μόνο που αντιστέκεται και παραμένει είναι το Π8 του Δημήτρη Ιτσιού. Όταν έχουν απομείνει 38.000 σφαίρες, ο πυροβολητής ζητά από τους υπόλοιπους στρατιώτες να φύγουν μένοντας εκείνος πίσω να τους καλύψει.

Οι περισσότεροι φεύγουν και αφήνουν πίσω τον Ίτσιο με άλλα δύο άτομα. Πριν τελειώσουν οι σφαίρες και παραδοθούν, σκοτώνουν πάνω από 200 γερμανούς στρατιώτες. Όταν ανοίγουν την πόρτα του πολυβολείου ο γερμανός διοικητής του δείχνει τους εκατοντάδες νεκρούς στην Ομορφοπλαγιά. Ο Ίτσιος αφού χαιρετά στρατιωτικά απαντά «έκανα το καθήκον μου» τότε ο γερμανός απαντά «πρέπει να κάνω κι εγώ το δικό μου» εκτελώντας τον εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια των συντρόφων του. Ο Γερμανός Διοικητής έγραφε αργότερα στο ημερολόγιο του «δεν μπορούσα να αφήσω στη ζωή έναν άνθρωπο που μου προξένησε τόσο μεγάλο κακό»…

Ηρώ Κωνσταντοπούλου



«Δεκαεφτά σφαίρες για έναν άγγελο» ήταν ο τίτλος της Ελληνικής ταινίας το 1981 που εξιστορούσε την σύντομη ζωή μιας ακόμη αγωνίστριας που αποτέλεσε παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννημένη στις 16 Ιουλίου 1927 στην Αθήνα ήταν ακόμα μαθήτρια του οκτατάξιου Γυμνασίου του Αρσακείου στο Ψυχικό, όταν εντάχθηκε το 1943, στην ΕΠΟΝ. Κάτω από την μπλε ποδιά της, έκρυβε από προκηρύξεις μέχρι όπλα. Συμμετείχε σε σαμποτάζ και άλλες αντιστασιακές δράσεις. Αρχές Ιουλίου 1944, μια ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της στο Κουκάκι. Αφού τη χτύπησαν, τη μετέφεραν στα κρατητήρια.

Μετά από πάμπολα βασανιστήρια χωρίς να καταδώσει κανέναν, ο πατέρας της κατάφερε να πετύχει την προσωρινή της απελευθέρωσή με ένα αρκετά καλό χρηματικό ποσό για τα δεδομένα της εποχής. Οι πληγές στο πρόσωπο και στο κορμί δεν τσάκισαν το ηθικό της. Αντίθετα, συνέχισε πιο έντονα τον αγώνα. Συμμετείχε μάλιστα λόγω των άριστων γερμανικών της σε μια από τις πιο δύσκολες επιχειρήσεις, στην ανατίναξη ενός γερμανικού τρένου γεμάτου πυρομαχικά και πολεμοφόδια. Μετά από αυτό συλλαμβάνεται για δεύτερη φορά στις 31 Ιουλίου 1944, τη μέρα που τελείωνε τις απολυτήριες εξετάσεις της. Για τέσσερα μερόνυχτα βασανιζόταν άγρια για να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Όχι μόνο δεν μίλησε, αλλά προκαλούσε κι έβριζε τους βασανιστές της σε άπταιστα γερμανικά. Η Ηρώ, μαζί με άλλους 49, μεταφέρεται στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί γαζώνεται από το εκτελεστικό απόσπασμα με τόσες σφαίρες όσα ήταν και τα χρόνια της, για παραδειγματισμό…

Κώστας Περρίκος



Ο αξιωματικός της ελληνικής αεροπορίας δεν έδειξε τον ηρωισμό του μόνο στις πολεμικές επιχειρήσεις αλλά και κατά την περίοδο της κατοχής. Βέβαια στις 27 Απριλίου 1935, είχε αποταχθεί από την Πολεμική Αεροπορία επειδή με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα Εστία είχε ασκήσει κριτική στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία - θεωρούσε ως μη αξιόμαχη την Πολεμική Αεροπορία και ζητούσε την αναδιοργάνωσή της, με τη δημιουργία κρατικής αεροπορικής βιομηχανίας, προκειμένου η Ελλάδα να απαλλαγεί από ξένες πολιτικές και οικονομικές επιρροές στην εκλογή διαφόρων τύπων αεροσκαφών. Παρότι αντιτάχθηκε στο μεταξικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου ζήτησε με αίτησή του στο Υπουργείο Αεροπορίας την ανάκλησή του στην ενεργό υπηρεσία. Η αίτησή του γίνεται δεκτή όμως μετά την κατάρρευση του μετώπου απολύεται ξανά. Αμέσως μετά την αποστράτευσή του ιδρύει στην Αθήνα μία από τις πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις, τη «Στρατιά των Σκλαβωμένων Νικητών». Η οργάνωση αυτή αποτέλεσε το πρόπλασμα για την ίδρυση την 1η Οκτωβρίου 1941 της Πανελληνίου Ενώσεως Αγωνιζομένων Ελλήνων, γνωστής με τα αρχικά ΠΕΑΝ

Στην ΠΕΑΝ και την ομάδα Περρίκου οφείλεται μία από τις κορυφαίες πράξεις της Εθνικής Αντίστασης, η ανατίναξη των γραφείων της οργάνωσης ΕΣΠΟ (Εθνικο-Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις) στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, στις 20 Σεπτεμβρίου 1942. Η ΕΣΠΟ είχε ιδρυθεί το καλοκαίρι του 1941 από τον γιατρό Σπύρο Στεροδήμα και συνεργαζόταν με τους Γερμανούς κατακτητές. Η ανατίναξη του κτιρίου της ΕΣΠΟ χαρακτηρίστηκε από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Μόσχας ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ που είχε γίνει μέχρι τότε στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Στις 11 Νοεμβρίου 1942, κατόπιν προδοσίας, ο Κώστας Περρίκος με 12 συναγωνιστές του συλλαμβάνονται σ’ ένα από τα κρησφύγετα της οργάνωσης στην Καλλιθέα. Στις 31 Δεκεμβρίου 1942, καταδικάζεται από Γερμανικό Στρατοδικείο της Αθήνας τρις εις θάνατο και μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ στο κελί των μελλοθανάτων Νο12. Στις 23 Ιανουαρίου 1943 οι Γερμανοί επιτρέπουν στην οικογένειά του να τον επισκεφθεί στη φυλακή. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν η γυναίκα και τα παιδιά του ζωντανό. Νωρίς το πρωί της 4ης Φεβρουαρίου 1943 οδηγήθηκε στον τόπο της εκτελέσεώς του, στο Σκοπευτήριο Καισαριανής.

Λέλα Καραγιάννη



Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα γυναίκας της διπλανής πόρτας, πολύτεκνης και νοικοκυράς, που έγινε σύμβολο Αντίστασης. Κατά την Γερμανική κατοχή μετατρέπει το σπίτι της σε αρχηγείο της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα», την οποία έχει δημιουργήσει και χρηματοδότει η ίδια το 1941. Στόχος της οργάνωσης είναι αρχικά η φυγάδευση Βρετανών στρατιωτών στο Κάιρο αλλά δεν αργούν αν πραγματοποιηθούν και δολιοφθορές κατά του εχθρού. Με πομπό που κρύβει στο σπίτι της επικοινωνεί με το στρατηγείο Μέσης Ανατολής και προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για διάφορα σαμποτάζ που γίνονται στην Αττική.

Πρώτη φορά συλλαμβάνεται τον Οκτώβριο του 1941, αλλά αφήνεται ελεύθερη μετά από 8 μήνες κράτησης. Εκείνη συνεχίζει τη δράση της, όμως συλλαμβάνεται και πάλι από την Γκεστάπο, τον Ιούλιο του 1944 με πέντε από τα παιδιά της. Κατά τη διάρκεια των άκαρπων βασανιστηρίων οι γερμανοί φέρνουν στο κρατητήριο τα παιδιά της απειλώντας τη πως θα τα σκοτώσουν μπροστά της. Αγέρωχη απαντά «τα παιδιά μου ανατράφηκαν με ιδανικά να δώσουν το αίμα τους για την πατρίδα».

Αφού βασανίζεται χωρίς να ομολογήσει στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν, μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Περίπου ένα μήνα πριν την Απελευθέρωση, στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, εκτελείται από τους Γερμανούς κατακτητές στο παρακείμενο άλσος Χαϊδαρίου μαζί με άλλους 27 αγωνιστές της αντίστασης. Τη στιγμή της εκτέλεσής της τραγουδούσε τον Εθνικό Ύμνο. Μετά το θάνατο της απενεμήθη το Βραβείο Αρετής και Αυτοθυσίας από την Ακαδημία Αθηνών και ο τιμητικός τίτλος "Δίκαιη των Εθνών" από το Γιαντ Βασσέμ, το Ίδρυμα για την Μνήμη των Μαρτύρων και των Ηρώων του Ολοκαυτώματος.

Δημήτρης Κασλάς



Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν έπεσαν τόσα πυρομαχικά όσα στο ύψωμα 731. Η πανωλεθρία των Ιταλών σ’ αυτή την επίθεση λέγεται πως έκανε τον Χίτλερ να αποφασίσει να επιτεθεί στην Ελλάδα. Για τις «Νέες Θερμοπύλες», όπως αποκαλούνται από κάποιους, έχει γραφτεί ειδικός Θούριος ως εμβατήριο του Στρατού, ενώ αναφέρεται και στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην Αθήνα.
Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος βρίσκει τον Δημήτρη Κασλά λοχαγό στα Τρίκαλα. Η ανδραγαθία του συμβάλλει στο να προαχθεί ήδη από τις πρώτες μέρες του πολέμου σε ταγματάρχη. Παρόλο που η Ελλάδα έχει ήδη απωθήσει τους Ιταλούς στην Αλβανία από το Νοέμβριο του 1940, ζει επί μήνες υπό τον φόβο της περίφημης «εαρινής επίθεσης» που σχεδίαζε προσωπικά ο Μουσολίνι και εξαπολύθηκε εν τέλει τον Μάρτιο. Διοικητής του περίφημου υψώματος 731 είναι ο ταγματάρχης Δημήτρης Κασλάς. Παρόλο που διοικεί ένα αποδεκατισμένο τάγμα ο Κασλάς αρνείται να υποχωρήσει όπως υπαγορεύουν οι διαταγές και συνεχίζει καταχωρώντας το ύψωμα 731 στην ιστορία .

Την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης ο Κασλάς θα πολεμήσει στην αρχή με τον ΕΔΕΣ και εν συνεχεία με τον ΕΛΑΣ. Έχοντας στιγματιστεί ως αριστερός την περίοδο 1945-1948 οδηγείται στην εξορία. Αφού αποστρατεύθηκε αναγκάστηκε να κάνει άλλες δουλειές για να επιβιώσει. Πικραμένος μέχρι το τέλος της ζωής του αρνείται την προγενέστερη ιδιότητα του σε άτομα που τον αναγνωρίζουν επειδή είχαν υπηρετήσει κάτω από τις διαταγές του. Ο Δημήτρης Κασλάς απεβίωσε στις 22 Φεβρουαρίου του 1966 από καρδιακό επεισόδιο.

Μανώλης Πατεράκης



«Ό Χίτλερ δεν πίστευε στα αυτιά του. Κάθισε βαριά στην πολυθρόνα του. Στη “φωλιά των αετών” στον πύργο και στρατηγείο του στο Berchtesgaden στα χιονισμένα βουνά των Βαυαρικών Άλπεων. Με το ένα του χέρι χάιδεψε το αγαπημένο του λυκόσκυλο την Μπλόντι. Το άλλο το έφερε στο μέτωπο του και το έτριψε. Ζήτησε λίγο ουίσκι δίχως παγάκια από τον πιστό του υπηρέτη τον Χάιντς Λίγκε.

Ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Ο Υποστράτηγος Karl Heinrich Georg Ferdinand Kreipe, ο οποίος για τη Wehrmacht ήταν ένας ζωντανός θρύλος, ένας αξιωματικός που πολεμούσε από τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και που στον Δεύτερο είχε διακριθεί και παρασημοφορηθεί για τις ικανότητες και το θάρρος του στο Ανατολικό μέτωπο, απήχθη από μια ντουζίνα ντόπιους Κρητικούς και Άγγλους κομάντο»...

Ένα ηχηρό πλήγμα στις γερμανικές δυνάμεις στη Μεγαλόνησο κατάφερε και ο επικεφαλής των Κρητικών αγωνιστών, Μανώλης Πατεράκης, με τη συνεργασία δύο Βρετανών αξιωματικών. Οργάνωσαν και εκτέλεσαν την απαγωγή του στρατιωτικού διοικητή του νησιού στρατηγού Κράιπε. Συνέλαβαν το στρατηγό, τον οδήγησαν στα βουνά και στη συνέχεια τον επιβίβασαν σε υποβρύχιο, όπου στάλθηκε αιχμάλωτος στο συμμαχικό στρατηγείο στο Κάιρο. Σύμφωνα με ιστορικούς η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε στην Κρήτη, τσάκισε το ηθικό των Γερμανών.

Μετά τον πόλεμο ο ήρωας Πατεράκης βρίσκεται χωρίς δουλειά και χωρίς αναγνώριση από το ελληνικό κράτος. Σε αναγνώριση της άψογης, «στρατιωτικής» συμπεριφοράς του απέναντι στον αιχμάλωτο Γερμανό στρατηγό, οι Γερμανοί τον διορίζουν φύλακα στο γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο του Μάλεμε.

Δημήτριος Κωστάκης



Ο πόλεμος του '40 τον βρίσκει απόστρατο ταγματάρχη και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ανακαλείται στις τάξεις του στρατού ως έφεδρος εκ μονίμων. Ως ταγματάρχης του πυροβολικού αποτελεί μαζί με τον Διοικητή της VIII Μεραρχίας, Υποστράτηγο Χαρ. Κατσιμήτρο και τον Συνταγματάρχη Παναγ. Μαυρογιάννη το Επιτελείο της Μεραρχίας που παίρνει τις οριστικές αποφάσεις για τον αγώνα.

Όταν οι Ιταλοί άρχιζαν στις 5.30 την επίθεσή τους σε όλο το πλάτος του αλβανικού μετώπου, τα Ελληνικά τμήματα προκαλύψεως υποχωρούσαν στη βασική γραμμή άμυνας όπου βρισκόταν η VIII Μεραρχία. Οι Ιταλικές δυνάμεις προωθούνται σε θέσεις μάχης στα Δολιανά και τον Παρακάλαμο. Το ελληνικό πυροβολικό, με τα παρατηρητήριά του σε θέσεις πλεονεκτικές, βάλλει συνέχεια κατεπάνω τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες στρατιωτών ο Κωστάκης δεν χρησιμοποιεί ποτέ όργανα μέτρησης του πυροβόλου. Αντ’ αυτού χρησιμοποιεί τις δύο γροθιές του δείχνοντας στους πυροβολητές πόσες μοίρες δεξιά και πόσες αριστερά και τα βλήματα βρίσκουν πάντα τον στόχο….

http://www.newsbeast.gr

http://pisostapalia.blogspot.gr/2014/10/40.html

Οι συνταγές της πείνας στην Κατοχή

«Καθόλου κρέας ή ψάρι, μια αλεσμένη αγκινάρα για φαγητό. Καλό μάσημα της τροφής για να νιώθει το στομάχι γεμάτο και μην ξεχνάτε να μαζεύεται τα ψίχουλα από το τραπέζι σε ένα βαζάκι. Στο τέλος της εβδομάδας, η ποσότητα θα είναι αρκετή». Προτροπές επιβίωσης στον Τύπο της Κατοχής. Από τον Απρίλιο του 1941, η Ελλάδα βίωνε την εξαθλίωση, τον αφανισμό και χιλιάδες
πολίτες πέθαιναν κυριολεκτικά από ασιτία.
Η ιστορικός Ελένη Νικολαΐδου - ήδη με 22 βιβλία στο βιογραφικό της - βγάζει από το χρονοντούλαπο τις «Συνταγές της Κατοχής», το απόλυτο εγχειρίδιο για το «πώς σφίγγει το ζωνάρι». Εξιστορεί δε στοWE του NEWS 247 τις συνθήκες ζωής, αλλά και τους εφευρετικότατους τρόπους επιβίωσης, όπως τις εξιστόρησαν γυναίκες της εποχής, αλλά και όπως παρουσιάζονταν στα «Αθηναϊκά Νέα», «Βραδυνή» και «Καθημερινή».
Τι έτρωγε ο κόσμος τότε; Και τελικά, πόσο κοντά είμαστε στο να αναπροσαρμόσουμε το σημερινό μας διαιτολόγιο σε εκείνο των δύσκολων χρόνων;

Η ψευδαίσθηση του να τρως κρέας

«Οι άνθρωποι της Κατοχής είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός από τους Ναζί, τα μπλόκα, τις εκτελέσεις, τη λεηλασία της πόλης και τις τρομακτικές ελλείψεις σε τρόφιμα. Οι μισθοί πλέον δεν είχαν καμία αξία. Τα τρόφιμα στην αγορά ήταν σπάνια και όταν εμφανίζονταν ελέγχονταν από μαυραγορίτες, οι οποίοι ήταν σε αγαστή συνεργασία με τους Γερμανούς κατακτητές. Έπρεπε, λοιπόν, να επιβιώσουν. Χιλιάδες δεν τα κατάφεραν, χιλιάδες στην Αθήνα και σε άλλα μέρη πέθαναν από ασιτία. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, οι εφημερίδες της εποχής έδιναν συμβουλές για το πώς θα μπορέσουν οι Αθηναίοι να διατραφούν, ώστε να κρατηθούν εν ζωή. Μία συνταγή ή οδηγία – που ήταν και αυτή που με σόκαρε περισσότερο -  έδινε οδηγίες για το πώς να μαζεύουν ψίχουλα».
Έλεγε λοιπόν: Μαζεύετε με προσοχή τα ψίχουλα από το τραπέζι και βάλτε τα σε ένα ποτήρι. Στο τέλος της εβδομάδας θα έχετε μαζέψει τόσα ψίχουλα, ώστε να μπορέσετε να τα χρησιμοποιήσετε στη μαγειρική σας.
«Ειλικρινά, δεν είναι φοβερό; Επίσης, υπήρχε συνταγή που έλεγε πώς να ξεγελάσεις τα μάτια σου και το στομάχι σου ότι τρως κρέας (φοβερά δυσεύρετο προϊόν)».
Είναι πολύ απλό: Παίρνεις μία μελιτζάνα και την τρίβεις, την αφήνεις να σκουρύνει και τότε έχεις την αίσθηση ότι τρως κρέας! «Ξέρετε οι Αθηναίοι άλλαξαν δραστικά τις διατροφικές τους συνήθειες. Γνωρίζατε ότι τα γεμιστά προ Κατοχής τα έτρωγαν με μαγιονέζα;».

 

Σκύλοι, γάτες, γαϊδούρια, άλογα και ελάφια al dente

«Όταν πεινάς θα φας τα πάντα, όταν βλέπεις το παιδί σου τουμπανιασμένο θα του δώσεις τα πάντα για να το κρατήσεις στη ζωή. Μερικές φορές αναρωτιόμασταν: "Μα και σκύλους;". Ναι και σκύλους και γάτες. Τα πάντα έτρωγαν τότε οι Αθηναίοι», αναφέρει η κα Νικολαΐδου.
Οι σκύλοι και οι γάτες εξαφανίστηκαν από τους πρώτους μήνες που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Και επειδή οι κατακτητές δεν άφησαν τίποτα όρθιο, αλλά κατέσχεσαν ακόμη και τους γάιδαρους για τις ανάγκες των μεταφορών του στρατού τους, παρατηρήθηκε ότι και αυτοί σταδιακά εξαφανίζονταν. Είναι εξακριβωμένο ότι από τον Εθνικό Κήπο σε μία νύχτα χάθηκαν δύο ελάφια. Εικάζεται ότι πεινασμένοι μπήκαν μέσα νύχτα και τα άρπαξαν για λόγους επιβίωσης.
«Πρέπει να σας πω ότι σφάζονταν και άλογα. Για το λόγο αυτό, υπήρχαν πολλά παράνομα σφαγεία, όπου έσφαζαν τα ζωντανά και τα πουλούσαν από πόρτα σε πόρτα για ολόκληρες περιουσίες. Το ξεπούλημα της περιουσίας των Αθηναίων έγινε και για άλλα τρόφιμα, όπως το λάδι».

 

Καφές από ρεβίθια και για επιδόρπιο «εμετός των Γερμανών»

Τα φρούτα στην κατοχική Αθήνα, αποτελούσαν ένα είδος υπό εξαφάνιση. «Υπήρχαν όμως συνταγές για ορεκτικά που έκοβαν την όρεξη! Οι οδηγίες δηλαδή που δίνονταν ήταν, πώς θα ξεγελάσουμε το στομάχι μας, ώστε να νιώσει ότι είναι γεμάτο. Τούς προέτρεπαν λοιπόν να τρώνε χόρτα και να τα μασούν αργά αργά για να νομίσει το στομάχι ότι είναι χορτάτο».
Ακόμη, λόγω του ότι ο καφές ήταν δυσεύρετος, απλοί πολίτες έφτιαχναν έναν τύπο καφέ από διάφορα προϊόντα, όπως τα ρεβίθια ή από βραστά κουκούτσια.
«Αυτό που υπήρχε σε μερική αφθονία, ήταν το κρασί, το οποίο έσωσε αρκετούς Αθηναίους, γιατί τους τόνωνε. Επίσης και οι σταφίδες και τα σύκα ήταν υλικά που τους κρατούσαν ζωντανούς, αφού τα χρησιμοποιούσαν ως υποκατάστατα ζάχαρης και έφτιαχναν γλυκά. Υπήρχαν εστιατόρια που πουλούσαν γάλα, νερωμένο φυσικά, και αμφιβόλου ποιότητας. Να συμπληρώσω εδώ ότι από την πείνα τους, οι Αθηναίοι μάζευαν ό, τι χόρτο έβρισκαν, αλλά πόσα χόρτα μπορεί να υπάρχουν για να ταΐσουν μία πόλη; Δίνονταν τότε οδηγίες να είναι προσεκτικοί  στο τι τρώνε, αλλά στην πράξη ήταν ανέφικτο λόγω της πείνας».
Άλλοι επιβίωναν με φέτες λασπώδους ψωμιού ή την λεγόμενη μπομπότα (χυλός από καλαμποκάλευρο), ενώ είναι εξακριβωμένο ότι υπήρχαν άνθρωποι και παιδιά ή ορφανά πολέμου, που σύχναζαν έξω από τις ταβέρνες που έπιναν και έτρωγαν οι Γερμανοί και όταν αυτοί ξερνούσαν, θρέφονταν από τον εμετό τους».

 

Μοναδική πρώτη ύλη το νερό και τα χόρτα… ογκρατέν

«Είναι τραγικό αυτό που θα σας πω αλλά η πρώτη ύλη ήταν το ...νερό! Όταν βέβαια έτρεχε από τις βρύσες, γιατί η αλήθεια είναι ότι τους το έκοβαν πολύ συχνά. Για να σας δώσω να καταλάβετε, υπήρχε συνταγή που έλεγε ότι αν και εφόσον βρεθείτε τόσο τυχεροί και αγοράσετε φασολάκια, να τα καθαρίσετε, κρατήστε τις άκρες και τις κλωστές και όλα μαζί ψιλοκόψτε τα. Σε μία κατσαρόλα με νερό ρίξτε τα όλα μέσα, προσθέστε λίγο κρεμμύδι, ντομάτα ή ελιές και να μία θαυμάσια σούπα για το βράδυ!».
Να σημειωθεί ότι σε περισσότερη αφθονία, αναλογικά, ήταν τα χόρτα και γι’ αυτό υπήρχαν πολλές συνταγές με αυτά, μέχρι και το πώς να μαγειρέψετε… χόρτα ογκρατέν!

 

Η ανταλλακτική οικονομία και οι «σκοπιές» στα λάχανα

Οι Αθηναίοι επέστρεψαν από τα πρώτα χρόνια της Κατοχής στην ανταλλακτική οικονομία. Η οδός Αθηνάς, ο γνωστός δρόμος στο κέντρο της Αθήνας, ήταν ο τόπος συνάντησης των απανταχού ταλαιπωρημένων και πεινασμένων.
«Εκεί θα βλέπατε να έχουν στο δρόμο ό, τι μπορούσε κανείς να πουλήσει από το σπίτι του. Προσωπικά αντικείμενα, έπιπλα, ίσως κάποια τρόφιμα, μαγειρευτά φαγητά με ύποπτα κρέατα μέσα, ζαχαρωτά που περισσότερο ήταν καθαρτικά, ακόμη και σαπούνια που τελικά έλιωναν τα ρούχα (παρασκευάζονταν παράνομα και χωρίς γνώσεις). Τότε άλλωστε, υπήρχε τρομερή έλλειψη από σαπούνι».
Αρκετοί απλοί πολίτες κατάφεραν να σωθούν, χάρη στα συσσίτια που διοργάνωναν τα σωματεία προς τα μέλη τους. Αποτέλεσμα ήταν η εξασφάλιση ενός πιάτου με όσπρια ή μία κούπα νεροζούμι. «Τα συσσίτια ήταν πολύ διαδεδομένα και εξαιτίας τους κατάφεραν πολλοί Αθηναίοι να επιβιώσουν. Φυσικά μην νομίζετε ότι ήταν τίποτα φαγητά της προκοπής αλλά ήταν αρκετά για να μπορέσουν να σταθούν τα πόδια τους. Να σας πω επιπλέον, ότι πολλοί Αθηναίοι έβαζαν κοτέτσια στα μπαλκόνια και τις αυλές ή έφτιαχναν δικό τους μπαξέ που όμως φύλαγαν σκοπιά για να μην πάει κάποιος πεινασμένος να τους πάρει την κότα ή το λαχανικό».
Οι εφημερίδες την εποχή της Κατοχής ήταν γεμάτες με ειδήσεις από την κεντρική αγορά. Φουφούδες είχαν στηθεί στους δρόμους και πουλούσαν ζωμούς από κρέας, χωρίς να διευκρινίζεται για το τι κρέας μαγείρευαν. Οι μεταφορές γίνονταν με αυτοσχέδια καροτσάκια. Τα παπούτσια έλιωναν και άρχισαν οι Αθηναίοι σκάλιζαν ξύλα και τα φορούσαν. Τότε εμφανίστηκαν λοιπόν στην Αθήνα και τα τσόκαρα. Τα μαγαζιά με ηλεκτρικά είδη πουλούσαν μέχρι και σπιτικά γλυκά.

 

Πατατοφλουδοκεφτέδες και ροφήματα από φλούδες μήλων

"Μην το πάρετε για παραδοξολογία. Πρόκειται για φαγητό δοκιμασμένο και νοστιμότατο. Τότε έλεγε ότι πρέπει να: Βράζετε τις πατάτες, αφού τις πλύνετε καλά. Έπειτα τις ξεφλουδίζετε. Τι κάνετε τις φλούδες; Τις πετάτε. Πετάτε δηλαδή το πιο θρεπτικό και το πιο υγιεινό μέρος της πατάτας, αφού είναι πια γνωστό πως κάθε λαχανικό και φρούτο στο φλοιό του και γενικά προς τα εξωτερικά του στρώματα περιέχει τις διάφορες πολύτιμες βιταμίνες. Παίρνετε, λοιπόν, αυτές τις φλούδες, προσθέτετε μπόλικο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο, λιγάκι δυόσμο, αλάτι, πιπέρι, ζυμώνετε και τηγανίζετε. Θα απορήσετε για το αποτέλεσμα. Αν δεν πρόκειται να βράσετε τις πατάτες, αλλά να τις μαγειρέψτε αλλιώς όποτε θα τις παστρέψτε πριν τις βράσετε, πάλι μπορείτε να κάνετε τους κεφτέδες σας, βράζοντας τις φλούδες που θα είναι ακόμα πιο νόστιμες γιατί θα έχουν επάνω και λίγη πατάτα.
Στις συνταγές της εποχής συγκαταλέγονται επίσης, τα ροφήματα ή γλυκίσματα από φλούδες μήλων, η χρησιμότητα των κουκουτσιών για περίφημα γλυκά και τα μπισκότα από ελάχιστο αλεύρι.

 

Ο φόβος μην εφαρμοστούν και σήμερα οι συνταγές

«Τα ελληνικά ΜΜΕ εμφανίζουν τις “Συνταγές της πείνας” ως βιβλίο για την κρίση, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν γράφτηκε με τέτοιο στόχο. Καταρχάς δεν πρόκειται για κανονικό βιβλίο μαγειρικής, αλλά για προϊόν έρευνας, μέσα από τα μάτια των τότε μητέρων που προσπαθούσαν να θρέψουν με ελάχιστα χρήματα και πρώτη ύλη, τις οικογένειές τους». Το βιβλίο σήμερα έχει ξεπεράσει τις 5.000 πωλήσεις πανελλαδικώς.
Ζούμε όμως τελικά με το φόβο ότι θα επιστρέψουμε σε αυτές τις εποχές; Η ίδια η συγγραφέας σημειώνει ότι η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συγκριθεί με το τότε: «Τότε αγωνιζόμασταν κατά όπλων και στρατιωτών, που μπορούσαμε να δούμε. Σήμερα ο εχθρός είναι αόρατος. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι οι Έλληνες αλλάζουν και σήμερα τις διατροφικές τους συνήθειες λόγω οικονομικής ανέχειας. Η φτώχεια και η πείνα έχουν επιστρέψει – γεγονός που σοκάρει τους Έλληνες». Άλλωστε η ίδια κα Νικολαΐδου ως εκπαιδευτικός, γίνεται ολοένα και συχνότερα μάρτυρας του υποσιτισμού των μαθητών, που λιποθυμούν.
«Δεν καταλαβαίνω τί σκέφτεται η κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι. Είναι δυνατόν να σωθεί η οικονομία της χώρας με τη φτωχοποίηση του πληθυσμού και την κατάρρευση της αγοράς;», διερωτάται η συγγραφέας, η οποία φοβάται ότι οι Έλληνες έχουν πάρει μόνο μία πρώτη γεύση από τα δεινά που έρχονται: «Βρισκόμαστε μπροστά στις πύλες της κόλασης».
«Άνθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια, ο μισθός δεν αρκεί για τον μήνα, η ανεργία χτυπάει κόκκινο με νέους και νέες να παρακαλάνε για μία δουλειά, έστω και με ελάχιστα χρήματα, άστεγοι σε παγκάκια και σε εσοχές πολυκατοικιών, κακή και φτηνή τροφή, αυτοκτονίες. Πιστεύετε ότι αυτές οι εικόνες είναι της Κατοχής ή του σήμερα; Εγώ σας λέω ότι ανήκουν και στις δύο εποχές. Δεν ξέρω ακριβώς τι κάνουν σήμερα τα νοικοκυριά λόγω της φτώχειας, αλλά σίγουρα έχουν αλλάξει τις διατροφικές τους συνήθειες προς το χειρότερο και εύχομαι να μην φτάσουμε στο σημείο να χρειαστούμε τις "Συνταγές της πείνας". Στο χέρι μας είναι!», καταλήγει.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα και την εμπειρία της από το βιβλίο

Να σημειώσουμε ότι η Ελένη Νικολαΐδου είναι ιστορικός. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Έχει γράψει περισσότερα από 20 βιβλία, τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη, Σαββάλας, Λιβάνης, Ελληνικά Γράμματα, Οξυγόνο κ.ά.
Αυτή την περίοδο διδάσκει Ιστορία, στο 4ο ΕΠΑΛ της Σιβιτανιδείου Σχολής.
«Το βιβλίο είναι μέρος μίας μεγάλης έρευνας που έκανα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το πεδίο έρευνας ήταν η ζωή των Αθηναίων την περίοδο της Κατοχής. Οι μόνες πηγές που υπήρχαν εκείνη την εποχή και σε καθημερινή βάση ήταν οι ημερήσιες εφημερίδες. Έτσι πήρα την "Βραδυνή", τα "Αθηναϊκά Νέα" και την "Καθημερινή" και διάβασα 6.000 σελίδες εφημερίδων αποδελτιώνοντας και μελετώντας τα στοιχεία της καθημερινότητας των Αθηναίων. Είναι εντυπωσιακά τα στοιχεία που έχω συλλέξει».
Δυσκολίες; «Ναι, συνάντησα. Στην έρευνα και στη διαδικασία επιλογής των σωστών στοιχείων που θα με βοηθούσαν να έχω μία ολοκληρωμένη εικόνα για τη ζωή των Αθηναίων στην Κατοχή. Η συγγραφή δεν είχε καμία δυσκολία, αφού αυτό ήταν ήδη το 22ο βιβλίο μου».

ΠΗΓΗ

http://sinomosiologos.blogspot.gr/

http://shmantikanea.blogspot.gr/

Ο δίσκος της Φαιστού είναι το πρώτο μινωικό …cd rom

Την αποκρυπτογράφηση όσων παρουσιάζονται στον δίσκο της Φαιστού και την σημασία των μηνυμάτων του παρουσίασε σε εκδήλωση ο Δρ Γκάρεθ Όουενς.

Τελευταία ενημέρωση: 21 ώρες πριν

Σε μια εποχή όπου λόγω συγκυριών (Αμφίπολη, Αντικύθηρα), η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, μια πολύ σπουδαία εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο «Σπύρος Αρσένης» του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας καθώς μαθητές των λυκείων της Κοζάνης είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την ομιλία του  Δρ. Γκάρεθ  Όουενς, Γλωσσολόγου-Αρχαιολόγου και συντονιστή του Προγράμματος  «ERASMUS +»  του ΤΕΙ Κρήτης,  με θέμα «Τα  μυστικά του Δίσκου της Φαιστού».

 

Ο κ. Όουενς κατέχει τον τίτλο του πρέσβη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πρόγραμμα ERASMUS+ και κατά την διάρκεια της ομιλίας του  ευχαρίστησε την διοίκηση του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας για την συνεργασία των δυο ιδρυμάτων, χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα τη χώρα μας ως «το θεμέλιο πολιτισμού στην Ευρώπη».

 

«Το παλάτι του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου είναι συνέχεια του Μυκηναϊκού και Μινωικού Πολιτισμού και ο Δίσκος της Φαιστού είναι ένας θησαυρός που ανακαλύφθηκε το 1908 στο παλάτι της Φαιστού, ίσως γι’ αυτό να μην είναι τυχαία και η παρουσία μου στην Δυτική Μακεδονία», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Όουενς.

 

Τα σημεία σε γραφή μινωική, που είναι χαραγμένα στις δύο πλευρές του δίσκου, διαβάζονται από έξω προς τα μέσα,  με την λέξη I-QE-KU-RJA (YGEIAN + AGAPH),  να εμφανίζεται σε τρία διαφορετικά σημεία στην μια  πλευρά του δίσκου της Φαιστού, η οποία και δίνει και την ερμηνεία της ανάλογα με την θέση που βρίσκεται.

 

I-QE ερμηνεύεται ως «μεγάλη κυρία με σημασία».  Και είναι πλέον πεπεισμένος, ότι το περιεχόμενο του δίσκου είναι μια προσευχή προς την μητέρα. Η μια πλευρά είναι αφιερωμένη στην έγκυο γυναίκα, ενώ η άλλη στην γυναίκα που γεννάει.

 

«Η πιο σταθερή λέξη και αξία είναι η μητέρα», σε αυτήν τη μεγάλη μητέρα της μινωικής εποχής είναι αφιερωμένος ο δίσκος.

 

Ο Δίσκος της Φαιστού, είναι μια Επιγραφή.  Με τη γραφή, πλησιάζουμε τη σκέψη, με τη σκέψη πλησιάζουμε τον άνθρωπο, και πλησιάζοντάς τον, τον κατανοούμε.

 

«Υγεία, Αγάπη, Οικογένεια, Έρευνα, Εκπαίδευση και Συνεργασία είναι οι λέξεις που δεν έχουν αλλάξει στους αιώνες. Η αγάπη και ο σεβασμός στην φύση και στο περιβάλλον είναι η βάση για τον πολιτισμό». 

 

Ο κ. Όουενς  κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε στα ευρήματα της Αμφίπολης, τονίζοντας την σπουδαιότητα τους για τον παγκόσμιο πολιτισμό και εν συνεχεία συντάχθηκε με το Ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα

ΠΗΓΗ.....http://www.cytoday.eu/index.php?id=357&nid=2951688

Πέθανε ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος

Πέθανε σε ηλικία 86 ετών, ο σπουδαίος ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος

Χρήστος Δεμέτης

news247 Οκτώβριος 21 2014 10:40

Πέθανε τη Δευτέρα το βράδυ σε ηλικία 86 ετών, ο σπουδαίος ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο το απόγευμα από το Γ' Νεκροταφείο.

Ο Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στον Άγιο Αρτέμιο του Παγκρατίου στις 23 Ιουνίου 1928. Σε ηλικία 15 ετών έχασε σε ατύχημα το ένα του χέρι, όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του στην Αγία Παρασκευή της Αττικής.

Παρόλα αυτά, μπήκε δυναμικά στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού και ξεχώρισε με τη φωνή του. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά τη Θεσσαλονίκη.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγος του Ζωή, δημιουργώντας ένα από τα πιο λαοφιλή ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.

Συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα της εποχής, ενώ τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες που τις τραγουδά ο κόσμος μέχρι και σήμερα. Ανάμεσά τους το "Ε ντε λα μαγκέν", "Άναψε το τσιγάρο", "Προσευχή", "Μες της πόλης το χαμάμ", "Στης Λαρίσης το ποτάμι", "Τρελοκόριτσο" και πολλά άλλα.

Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού που ζουν Έλληνες. Έως και τα τελευταία σχεδόν χρόνια της ζωής του εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω Αττικής όπου διέμενε και είχε δημιουργήσει το λαϊκό κέντρο "Εντελαμαγκέν".

Σε παλαιότερη συνέντευξή του δήλωνε: "Εμένα μ' αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω, όλη μου η ζωή αυτό είναι. Και στον δρόμο που πάω εγώ σφυράω, όταν δεν τραγουδάω. Και ξέρετε και κάτι; Αν έρθει ένας καιρός και δεν μπορώ πια να τα λέω τα τραγούδια όπως πρέπει, εγώ θα πηγαίνω στα μαγαζιά και θα τους λέω:

"Πόσα θέλετε να σας δώσω, να σας πω δυο τραγούδια;".

Θυμηθείτε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του:

Δισκογραφία:

1971-Χρόνια Στον Περαία

1973-Λίγα χρόνια πίσω

1975-Εκεί που μένουν οι νεκροί

1976-Αλανιάρικα

1976-Αγωνίες

1978-Ο Χρυσός δίσκος

1979-Εγώ δεν είμαι αλήτης

1982-Η τελευταία μου ζαριά

1983-Τα χασικλίδικα

1985-Η Χρυσή εποχή

1985-Ο Πρώτος

1986-Τα Ζαγοραίϊκα

1987-Τα Δώρα

1992-Live στη Σαλονίκη

1992-Η κούκλα

1994-12 Λαϊκά

1994-Η γλώσσα της μαγκιάς

1994-Μπουρλότα

1995-Από τους θησαυρούς των 45 στροφών

1995-Πλατεία Ψυρρή

1996-Τραγούδια Από Τις 45 Στροφές

1998-Τα χύμα

1999-Της φυλακής

2000-Από τις 45 Στροφές

2000-Σπύρος Ζαγοραίος-Βαγγέλης Περπινιάδης - Καναβουριές

2001-Η Ιστορία του Ρεμπέτικου

2002-Ζήτω η αλητεία

2002-Η γλώσσα της μαγκιάς

2003-Μια αμαρτία μου παλιά απόψε ξαναγύρισε

2003-Τα κόκκινα Φανάρια

2004-Τα καλύτερα μου τραγούδια

2005-E de la magen

2006-Αγαπημένες φωνές

http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/music/pethane_o_spoydaios_laikos_tragoydisths_kai_syntheths_spuros_zagoraios.3094038.html

Εγκατάσταση πλευρικών διοδίων σε Κηφισιά και Αγ. Στέφανο;

Πρόσω ολοταχώς και παρά τις προηγούμενες περί του αντιθέτου δεσμεύσεις του υπουργού Μεταφορών, Μ. Χρυσοχοΐδη, προχωράει η εγκατάσταση πλευρικών διοδίων σε Κηφισιά και Αγ. Στέφανο.

Χωρίς να έχει γίνει το παραμικρό μέχρι στιγμής για την αναβάθμιση των  παράπλευρων και εναλλακτικών διαδρομών, θέμα για το οποίο δεσμεύθηκαν οι αρμόδιοι, μετά τις περσινές δυναμικές κινητοποιήσεις δήμων, κατοίκων και φορέων, στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής διαβιβάστηκε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την κατασκευή του έργου.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της Περιφέρειας Αττικής για ΜΠΕ και για τροποποίηση περιβαλλοντικών όρων τμήματος Μεταμόρφωση – Υλίκη του αυτοκινητόδρομου ΠΑΘΕ, έχοντας υπόψη τις διατάξεις της με αρ.οικ.1649/45 ΚΥΑ (ΦΕΚ45/Β/2014) ανακοινώνεται ότι:

Στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής διαβιβάστηκε από την ΕΥΠΕ (Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος) του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής με το με αρ. πρωτ. οικ.174976/14 έγγραφο η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, για τροποποίηση περιβαλλοντικών όρων, με:

Α) τίτλο «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων Α/Κ Κηφισιάς, Α/Κ και πλευρικά διόδια Βαρυμπόμπης και πλευρικά διόδια Αγ. Στεφάνου του αυτοκινητόδρομου ΠΑΘΕ- Τμήμα «Μεταμόρφωση – Υλίκη», κατάταξη στην υποκατηγορία Α1, ομάδα 1η, α/α 1 και ομάδα και κατηγορία κατά ΟΜΟΕ ΛΚΟΔ: ΑΙ «Αυτοκινητόδρομος»

Β) θέση έργου: οι Α/Κ Καλυφτάκη και Ιλισίων χωροθετούνται από τη Χ.Θ. 13+500 έως τη Χ.Θ. 14+500 περίπου του τμήματος του αυτοκινητόδρομου ΠΑΘΕ «Μεταμόρφωση- Υλίκη» και υπάγονται διοικητικά στη Δ.Ε. Κηφισιάς του Δήμου Κηφισιάς, στην ΠΕ Β.Τ. Αθηνών Περιφέρειας Αττικής, ο Α/Κ Βαρυμπόμπης και τα πλευρικά διόδια Βαρυμπόμπης χωροθετούνται περί τη Χ.Θ. 17+051 του τμήματος του αυτοκινητόδρομου ΠΑΘΕ Μεταμόρφωση – Υλίκη» και υπάγονται διοικητικά στις Δ.Ε. Κηφισιάς και Νέας Ερυθραίας του Δήμου Κηφισιάς, στην ΠΕ Β.Τ. Αθηνών Περιφέρειας Αττικής, και τα πλευρικά διόδια Αγ. Στεφάνου (Μπογιατίου) χωροθετούνται περί τη Χ.Θ. 21+600 του τμήματος του αυτοκινητόδρομου ΠΑΘΕ «Μεταμόρφωση- Υλίκη» και υπάγονται διοικητικά στα όρια των Δ.Ε. Κρυονερίου και Αγ. Στεφάνου του Δήμου Διονύσου, στην ΠΕ Ανατολικής Αττικής, στην Περιφέρεια Αττικής

Γ) φορέα έργου: Ειδική Υπηρεσία Δημοσίων Έργων Μελετών- Κατασκευών Έργων Παραχώρησης Αττικής και Ιονίας Οδού του Υπουργείου Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων

Δ) αρμόδια για το έργο περιβαλλοντική αρχή την ΕΥΠΕ (Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος) του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής

Ε) αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας Αττικής, στην οποία καλείται το κοινό να ενημερωθεί και το ενδιαφερόμενο κοινό να εκφράσει τις απόψεις του επί του περιεχομένου του φακέλου της Μελέτης, τη Δ/νση Περιβάλλοντος (Πολυτεχνείου 4, Αθήνα, υποδοχή κοινού: Δευτέρα – Παρασκευή, 9:00-15:00)

ΣΤ) ημερομηνία έναρξης και λήξης δημόσιας διαβούλευσης: 26/9/2014- 28/11/2014

Ζ) ημερομηνίες έναρξης και λήξης προθεσμίας για κατάθεση απόψεων ενδιαφερομένου κοινού: 29/9/14- 10/11/2014 στη Δ/νση Περιβάλλοντος Περιφέρειας Αττικής και 11/11/2014- 1/12/2014 στην ΕΥΠΕ (Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος) του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής (Λ. Αλεξάνδρας 11, Αθήνα)

Η) εφημερίδα τη «Γενική Δημοπρασιών» και link δημοσίευσης: www.patt.gov.gr.

Δημοσίευση της ανακοίνωσης στην εφημερίδα «Γενική Δημοπρασιών» στις 27/9/14, με αρ. πρωτ. 187437/14.

Επί ποδός οι δήμοι

Όπως γίνεται αντιληπτό, το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο, καθώς οι ενδιαφερόμενοι δήμοι, κάτοικοι και φορείς τους, καλούνται να καταθέσουν τις απόψεις τους περί της περιβαλλοντικής μελέτης του έργου. Ωστόσο, η συγκεκριμένη ΜΠΕ δεν αφορά στις επιπτώσεις που θα έχει στις μετακινήσεις και το περιβάλλον η των πόλεων η τοποθέτηση πλευρικών σταθμών διοδίων, αλλά στις επιπτώσεις από τα έργα που θα γίνουν για την εγκατάσταση των σταθμών αυτών.

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, οι δήμοι βρίσκονται επί ποδός και συντονίζουν τις κινήσεις τους, προκειμένου να αντικρούσουν τη δρομολόγηση των σχεδίων του υπουργείου και της παραχωρησιούχου εταιρείας, τα οποία απεργάζονται από το 2007 και προβλέπονται στις σχετικές συμβάσεις με το ελληνικό Δημόσιο.

Στην προηγούμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κηφισιάς, όπου το θέμα έθεσε ο επικεφαλής της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, Παναγιώτης Κανακάκης, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις ημερομηνίες αντίκρουσης της ΜΠΕ, ο δήμαρχος Γιώργος Θωμάκος τόνισε σχετικά με τις ενέργειες στις οποίες σκοπεύει να προχωρήσει ο Δήμος, προαναγγέλλοντας και κινητοποιήσεις: «Η διοίκηση έχει συνέχεια και είναι αυτονόητος ο αγώνας κατά της εγκατάστασης πλευρικών διοδίων. Έχουμε συστήσει ομάδα εργασίας για να μπορέσει να υποστηρίξει την αντίκρουση για τη ΜΠΕ των πλευρικών διοδίων στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Είμαστε υπέρ της  κινητοποίησης των κατοίκων, εφόσον χρειαστεί».

http://www.sepik.net/nea/36269/

http://www.voreini.gr/2014/10/%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%B7%CF%86/