- Απορία ψάλτου βηξ.
- Αρχηγού παρόντος, αρχή παυσάτω.
- Τρεις άδουσι δύο δε χορεύουσι.
- Ο κόσμος εποντίζετον και η γυνή μου εστολίζετον.
- Από σαλού και μεθυστού την αλήθειαν άκουε.
- Τέμνει σου το ξίφος ύδωρ, η δε σπάθη σου χιόνα.
- Αν έχης τύχην τρέχε, και αν ουκ έχης τύχην τι τρέχεις;
- Εις κουφού θύραν όσα θέλεις κράζε.
- Ανόητος νεοσσός εκών, δείκνυσι την εαυτού νεοσσιάν.
(Το ανόητο πουλάκι με τη θέλησή του δείχνει τη φωλιά του)
- Έλκε ίππον, μη σύ όνος πατήση.
(Σύρε το άλογό, να μη σε πατήσει το γαϊδούρι)
- Εν τω τυχόντι σχοινίω ουκ απάγχεται.
(Με τυχαίο σκοινί δεν κρεμιέται κάποιος)
- Όνω τις έλεγε μύθον, ο δε τα ώτα εκίνει.
(Κάποιος έλεγε ιστορίες σε γαϊδούρι κι εκείνο κουνούσε τα αυτιά του)
- Τυφλός τω τοίχω επερειδόμενος, έως ώδε ο κόσμος έφη.
(Τυφλός, όταν έπεσε σε εμπόδιο είπε, μέχρις εδώ φτάνει ο κόσμος)
- Υπερήδεται άφρονι άφρων .
(Χαίρεται ο άμυαλος σε βάρος του άμυαλου)
- Χάλαζα αίγα δέρει, αυτή δε την ουράν άνω .
(Το χαλάζι χτυπά την κατσίκα κι αυτή κρατάει όρθια την ουρά της, δηλαδή κάνει την αδιάφορη)
|
πηγη...........http://www.gnomikologikon.gr/byzantium.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου