Η Ανάστασις του Λαζάρου

Έαρ ημίν επέφανε τοις πάσι το μνημείον

και του Λαζάρου έγερσις ξερόφρικτο σημείο.

Άνθη και ρόδα εύοσμα κατάληψις ψυχής τε

και λέγω σας ακροαταί εις την χαράν να είστε.

Αρχίζω τη διήγηση κι όλοι να ακροασθείτε,

 διά να καταλάβετε και να κατανυχθείτε.

Ο Λάζαρος κατήγετο από την Βηθανία,

είχε και δύο αδελφάς Μάρθαν και την Μαρίαν.

Είχαν αγάπην ακριβή και καθαράν καρδίαν.

 

Ούτος λοιπόν ασθένησε ασθένειαν μεγάλη,

ο πυρετός τον έπιασε και είχε πολλή ζάλη.

Μα ο Χριστός ευρίσκετο εις μίαν άλλη πόλη

με όχλο πολυάριθμο ομού και Αποστόλοις.

Τους μαθητές του έλεγε με βραχυολογίαν:

ελάτε να υπάγωμε πάλι στη Βηθανίαν.

Η Μάρθα τους προϋπαντά με θρήνους και με πόνους,

και προσκυνούσε το Χριστό λέγουσα αυτούς τους λόγους:

Αν ήσουν εδώ Κύριε, ο Λάζαρος ο φίλος,

τελέψατο εις την ζωή πολλά καλά τ΄εκείνος.

Όμως ηξεύρω βέβαια όσα και αν αιτήσεις,

σου τα χαρίζει ο Θεός αν θέλεις και ορίσεις.

Λεγει τους πού τον θάψατε τον Λάζαρο το φίλον,

υπάγετε με έμπροσθεν και δείξετε μου εκείνον.

Και παρευθείς επρόσταξε τούτο να το ποιήσουν,

τον λίθον εκ του μνήματος να τον αποκυλίσουν.

Και ως άνθρωπος εδάκρυσε με πλείστην ευσπλαχνίαν

να δείξει την συμπάθειαν και την επιεικείαν.

Και ως Θεός εφώναξε μίαν φωνή μεγάλη,

Λάζαρε δεύρο έξελθε κι΄ηκούσθη εν τω Άδη.

Και ευθύς ανέστη Λάζαροςκι εξουλαζαρωμένος,

κίτρινος μαύρος και χλωμός και τεταπεινωμένος.

Επρόσταξεν κι ελύσαν του τας χείρας και τους πόδας

κι επήγεν εις τον οίκον του μονάχος καταμόνας.

Πλήθος πολύν επίστεψε από τους Ιουδαίους,

 ιδόντες τα τεράστια και από τους Εβραίους.

Την δε επαύριον λοιπόν επήγε εις την πόλιν

με όχλο πολυάριθμο ομού και Αποστόλοις.

Και τα παιδία τα μικρά τον επροϋπαντούσαν

και του θανάτου νικητήν όλοι τον εβοούσαν.

Ωσαννά εκραύγαζον ομού ευλογημένος

ο νυν ερχόμενος Χριστός ήν και χαριτωμένος.

Φθόνος πολύς κατέλαβε τότε τους Φαρισσαίους,

τον Λάζαρον και τον Χριστόν γυρεύουν να φονεύσουν

κι από το πρόσωπο της γης να τους εξολοθρεύσουν.

Και φοβηθείς ο Λάζαρος εις την Ιάφα φθάνει,

την Κύπρον την περίφημη ευθύς καταλαμβάνει.

Στες Αλυκές εξέβηκε τες περιφημισμένες,

εκεί όπου διέμεινε δια πολλές ημέρες.

Και ήλθον οι Απόστολοι και τον χειροτονούσαν

κι Αρχιερέα του λαού και τον καθοδηγούσαν.

Τριάντα χρόνους έζησε εις αχιεροσύνη

κι εποίμανε το ποίμνιο με την ταπεινωσύνη.

Και ύστερα απέθανε εκεί στο ποίμνιό του

και ο λαός εκήδευσε παντός το λείψανόν του.

Και σεις που το ακούετε νάχετε την ευχήν του

και την Λαμπράν Ανάστασιν όλοι ν΄αξιωθώμε,

τον παντοδύναμο Θεό να τον δοξολογώμε.

Χρόνους πολλούς να ζήσετε και σεις και τα παιδιά σας

κι η Παναγιίακαι ο Χριστός νάναι βοήθειά σας.

Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος πάντα στα δεξιά σας

κι ο άγιος ο Λάζαρος εις τα προσκέφαλά σας.

ΟΠΩΣ ΤΟ ΜΕΤΕΦΕΡΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ Ο ΜΙΣΙΕΛΛΗΣ ΣΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ